Ervaringsverhaal
Een aap met een missie
Een klein meisje met een prachtige zwarte bos met lange krullen in een joggingpak met badslippers. Pas 13 jaar en opgenomen in de jeugdzorg plus. Ze was gedumpt, zo voelde dat voor haar. Niemand was er voor haar, ze was weggedaan. Ze was dan ook zeker niet van plan om ook maar een klein beetje te veranderen of om ook maar aan iets van hulpverlening mee te werken.
Volhouden
Ik kreeg haar aangemeld met een flinke lijst met doelen waar ze aan moest werken. Het enige wat ik dacht: Hoe dan? Hoe krijg ik dit voor elkaar? Ik had geen idee.
Op één of andere manier klikte het tussen ons. Niet dat ze therapie wilde maar samen in haar joggingpak chocomel drinken wilde ze wel. Vaak had ze ook geen zin, dan ging ik naar de groep gewapend met chocomel of chocola. Die dronken we dan samen op haar bed op of op de bank. Vaak liep ze ook weg. Of ze sliep. Dan gingen er weer een aantal ‘no shows registraties’ overheen voor we weer chocomel konden drinken.
Op de groep werkte Fatima en Lonneke, twee groepsleidsters. Twee volhouders. Vasthouders ook. Zij kregen beetje bij beetje contact met haar. Ondanks haar ingewikkelde vermijdende gedrag hielden ook zij vol.
Na de geslotenheid volgde vele omzwervingen waarbij Fatima en Lonneke werden ingezet als ambulant werkers. Regelmatig appte ik nog met haar en we bleven in contact. De dames zochten haar op de meest ongure plekken op. Soms letterlijk met gevaar voor eigen leven.
Opnieuw contact
Anderhalf jaar geleden kwam ze weer intensiever in de lucht. Ze wilde wel weer therapie net als op Transferium want het ging echt niet goed met haar. “Ik ben echt parra in mijn hoofd Diana”, appte ze me. Samen met Fatima en Lonneke zie ik haar al weer bijna ander half jaar.
Kado
Bijna 21 is ze nu, een prachtige jongvolwassen vrouw met nog steeds de zelfde ondeugende glimlach. Haar rugzak begint langzaam iets dragelijker te worden en de hulp begint vruchten af te werpen.
Vandaag kwam ze binnen in mijn kamer met een grote glimlach en een cadeau in haar hand: “Ik heb wat voor je gekocht want deze schilderijen in de kamer zijn echt heel lelijk.” Ik opende het kado en daar zat een prachtig schilderij in van een aap met daar bij de tekst 'Follow your dreams'. “Deze moet je ophangen hier”, zei ze. “En als er dan kinderen voor therapie komen die niet willen, net als ik toen, dan moet je zeggen dat ik al heel lang in therapie ben bij je, en dat het echt kan helpen. Dat ze echt vol moeten houden.”
Deze aap had duidelijk een missie.
Ze is er nog niet deze dame, samen met de twee collega’s houd ik haar nog vast, maar ze staat steeds beter op eigen benen. Ik ben zo trots op haar. Ze is echt een kanjer.
En tot slot
Wie in boeken en bij evidence based therapieën en methodieken zoekt op chocomeltherapie………..die zal niets vinden…………
Maar wie zoekt op: therapeutische relatie, outreachend werken, out of the box denken, Situationeel Relationeel Handelen (SRH), EMDR, Schematherapie en Limited reparenting………….die herkennen wat wij met z’n drieën gedaan hebben.
Diana Admiraal
Orthopedagoog-Generalist
Cognitief Gedragstherapeut VGCT
EMDR-practitioner