Pleegouders Wim en Doetie helpen jonge mensen op weg

Fonkelende kaarsjes, schalen vol lekkers en één brok liefde en gezelligheid. De feestdagen zijn bij veel families het hoogtepunt van het jaar. Voor veel jongeren zijn de feestdagen helemaal geen dagen vol feest. Ze leven in angst, kampen met psychische problemen, zijn mishandeld of misbruikt en willen maar één ding: een veilige en beschermde omgeving. 

Of ze die op het juiste moment vinden, is maar de vraag. Want er is een ernstig tekort aan pleegouders die deze jongeren – tijdelijk – kunnen opvangen. Gelukkig zijn er nog wel pleegouders, zoals Wim en Doetie. Ze wonen in West-Friesland, zijn ouders van drie zoons en pleegouders sinds 1990. “Onze jongste zoon was net geboren, toen we het dochtertje van vrienden moesten opvangen omdat het thuis niet meer ging”, herinnert Wim zich nog goed. “En zo rolden we langzaam in de pleegzorg.” 

Veel geduld

Doetie: “Natuurlijk hadden we ons eigen huisje, boompje en beestje. Maar er is meer in het leven dan alleen je eigen gezin. Zo werden we een opvanggezin. Zelfs ex-verslaafden verbleven bij ons, maar dat ging niet goed samen met opgroeiende kinderen, dus daar zijn we mee gestopt. We hebben vervolgens voornamelijk meisjes tussen de twaalf en achttien jaar opgevangen. Ik heb wel een klik met deze leeftijdsgroep. Je moet wel over veel geduld beschikken. Ook hebben ze duidelijke regels nodig en moet je consequent zijn, maar nooit te streng. Het zijn tieners en die hebben juist ruimte nodig om zichzelf te kunnen zijn en zichzelf te ontwikkelen. Door onze ervaringen hebben we veel geleerd.”

Lachte nooit

Wim en Doetie vangen al bijna zes jaar twee zusjes op. “Maaike en Kim kwamen bij ons toen ze twaalf en zeventien jaar oud waren. Maaike  de jongste van het stel - had een stalen gezicht, was volledig in zichzelf gekeerd en lachte nooit. Hun thuissituatie was ook heftig: door een bovenmatig strenge opvoeding leefden ze in angst. Na een aantal maanden hier begon ze langzaam te herstellen en lachte ze zelfs weer eens. Dat was prachtig, want daar doe je het natuurlijk voor. Aan Kim – de oudere zus – zit ik voorlopig vast, want zij is onlangs getrouwd met mijn zoon, haha. Ook met Maaike gaat het inmiddels goed. Ze zit op het Horizon College - richting jeugdzorg - en wil daar op hbo-niveau een vervolg aan geven.”

Geweldig

Inmiddels zijn Wim (60) en Doetie (57) door de wol geverfde pleegouders die volgens eigen zeggen door de leeftijdsgroep van hun pleegkinderen zelf ook jong zijn gebleven. Doetie: “Als we iets in de winkel willen kopen dat oubollig is, worden we meteen gecorrigeerd. Daarnaast zijn Facebook en Whats App onze middelen om contact te hebben met kinderen die hier kort of langer zijn gebleven. Dan is het fijn om te horen dat het goed gaat met de meiden die flink in de knoop zaten. Zo kregen we laatst een geboortekaartje van een meisje waarmee het nu heel goed gaat. Dat is prachtig!  Als je zulke jonge mensen een stukje op weg kunt helpen in de juiste richting, is dat alleen maar geweldig om te kunnen doen.”