Afgelopen vrijdag - 3 februari - verstuurde staatssecretaris Van Ooijen het ‘Uitvoeringsplan af- en ombouw gesloten jeugdhulp’ en een voortgangsbrief aan de Tweede Kamer.
JeugdzorgPlus-organisaties hebben het aantal separeerruimtes in vier jaar tijd afgebouwd van 72 naar 27. De afname ligt in lijn met de ambitie van de sector. “Het doel is om zo snel mogelijk álle separeerruimtes in Nederland te sluiten. Aan deze ambitie hebben de JeugdzorgPlus-organisaties zich gezamenlijk gecommitteerd” zegt bestuurslid van Jeugdzorg Nederland Bas Timman. Klik hier voor het hele bericht van Jeugdzorg Nederland.
Parlan steunt de ambitie van de gesloten jeugdzorg-instellingen om alle separeerruimtes zo snel mogelijk te sluiten.
Parlan heeft in 2020 de separeerruimtes al gesloten. Geen eenvoudige opgave, toch is het gelukt. Door fundamenteel anders te gaan denken en handelen. Waar kinderen voorheen onder dwang, kortdurend werden opgenomen, op een afgelegen terrein, in een gesloten gebouw, in grote groepen, kiezen kinderen bij Parlan nu voor het wonen in een gewoon woonhuis, met maar een paar groepsgenoten. Ze doen mee aan de samenleving, passend bij hun mogelijkheden, in hun tempo. Geen dwang ervaren en een woonplek hebben leidt tot minder stress. Desondanks zijn er nog genoeg momenten waarop deze kinderen veel stress ervaren, en dit uiten in gedrag waar anderen behoorlijk last van hebben. Deze stress doorleeft het kind samen met een begeleider. Het kind wordt niet vast gepakt, of gesepareerd, maar de begeleider blijft beschikbaar voor het kind. Met het kind praten, samen iets doen dat afleiding biedt, of het kind juist even met rust te laten. Verdragen dat een boze bui, of een andere vorm van intense spanning, soms maar langzaam weg ebt. En zoeken naar oorzaken van de spanningsopbouw, zodat het in het vervolg voorkomen kan worden.
Deze werkwijze vraagt veel van collega's. Het is niet eenvoudig om heftige emoties en heftig gedrag in goede banen te leiden als je alleen woorden tot je beschikking hebt. Collega's worden ondersteund door intervisie-bijeenkomsten, extra coaching op de werkvloer, methodiek-trainingen, en heel veel reflectie-momenten. Regelmatig vragen we externe deskundigen om ons te helpen ons handelen te verbeteren. Het vraagt ook veel van de omgeving: ouders, gezinsvoogden, buren, scholen, andere zorg-organisaties. Met hen spreken we veel over de neiging die snel ontstaat om deze kinderen te dwingen tot verandering, of uit te plaatsen naar een andere voorziening. Terwijl we alleen door contact maken vertrouwen van deze kinderen kunnen winnen, zodat ze daarna langzaam kunnen veranderen.
Parlan heeft geleerd: het sluiten van separeerruimtes kán, mits zorgorganisaties én andere betrokkenen wezenlijk anders gaan denken en doen.