Geven maakt blij

Komt nog foto van tekening bij verhaal!

Begin november is mijn verjaardag maar vanaf de zomervakantie is dit al een onderwerp van gesprek hier in huis. Niet omdat ik dat zo leuk vind maar, hoe raar het ook klinkt, dit is voor de kinderen (leeftijd 10-20) echt een belangrijk moment. 

Iets dat ik belangrijk vind en de kinderen graag wil leren is geven. Een afspraak hier is dan ook dat je van je eigen geld en/of in je eigen tijd een cadeau koopt/maakt voor degene die jarig is. Zo leren ze nadenken en zich te verdiepen in een ander. Wanneer ze zelf een cadeau krijgen, weten ze dat iemand er tijd/energie in gestoken heeft en ik zie steeds weer dat ze ontdekken dat geven ook echt heel leuk is. De reactie van de ander maakt jouw blij. En ik ben er dit jaar dan ook achter gekomen waarom mijn verjaardag zo belangrijk is (ook voor de kinderen die niet meer in huis wonen). Ze doen het voor mijn reactie, om mij blij te maken. Ik heb ze horen praten met elkaar over hoe ik zou reageren, ik heb ze horen kibbelen over wie de beste tekening zou hebben en ik heb ze anderen zien aanmoedigen hun best te doen voor mij. Dit gaat ver want ook mensen buiten dit gezin worden aangespoord haha.

Het leuke is dat ik vaak de tekening al eerder heb gezien want zoals alle tekeningen moet ik wel mijn goedkeuring geven natuurlijk. Voor een aantal heb ik samen met hen mijn cadeau besteld dus ook die wist ik al. Bedenk dat de kinderen dan naast mij zitten en overleggen alsof ik er niet ben. Maar dit mag de pret niet drukken. De dagen tot mijn verjaardag hoor ik toch: “ik hoop zo dat je mijn cadeau mooi vindt”. Het is vergelijkbaar met de magie rondom sinterklaas; ze weten dat jij de cadeaus koopt maar toch laten ze je alles zien alsof je niet weet wat ze krijgen. En vervolgens bedanken ze de man met de baard. 

Dit jaar had één van de oudste zelf, met hulp van mijn ouders, een cadeau voor mij geregeld. Voor het eerst dat ik dus echt het cadeau niet wist. Ze had duidelijk nagedacht over wat ik leuk zou vinden en wat zij graag wilde geven. Een fotocadeau. Bijzonder dat je ze iets wilt leren, en dat jaren later blijkt dat ze de waarde van het geven hebben ontdekt. En dan toch superzenuwachtig het cadeau geven, want normaal gesproken heb je alles eerst minimaal tien keer gecheckt bij Fleur. 

Uiteraard heb ik super enthousiast gereageerd en was ik oprecht blij met de cadeaus. De tekeningen en kaartjes hangen nog en de cadeaus hebben een mooi plekje in huis of draag ik trots. Nog steeds wordt er aan mensen verteld dat ik jarig was, worden de tekeningen en cadeaus geshowd en wordt er nagedaan hoe ik heb gereageerd. En dit zal ook nog even zo blijven (mijn verjaardag van vorig jaar wordt zelfs nog benoemd). Ik ben het gaan omarmen, waar het mij voorheen ongemakkelijk maakte, ben ik nu vooral trots dat ze blij worden van geven.

Zonder dat ze het door hebben, is de pret en spanning voor die tijd en de ontlading na die tijd het allerbeste cadeau dat ze kunnen geven. Voor mij is het belangrijk dat de kinderen bepaalde waardes ontdekken. Dat als ze straks de grote wijde wereld in gaan, ze tegen een stootje kunnen maar ook dat ze kunnen geven. Geven om de juiste redenen, niet omdat je iets terug wilt maar omdat je de ander blij wilt maken omdat jij daar blij van wordt. En dat is precies de reden waarom ik dit werk doe, iets van mijzelf aan de kinderen geven omdat ik blij word dat zij daar zo blij van worden.