Ervaringsverhaal
Jij, een depressie? Brief van een oud-cliënte
Sterre: "In december 2019 begon ik mijn traject bij Parlan. Ik was op dat moment zestien jaar en ik had last van depressieve klachten. Ik vond het leven nutteloos en de enige oplossing tegen dit gevoel dat ik zag was de dood. Ik dacht regelmatig aan zelfmoord en ik snapte absoluut niet waarom mensen wilden leven. In het verleden was ik flink gepest en ik wist eigenlijk niet hoe ik daar mee om moest gaan. Ik weet nog dat ik tijdens mijn intake bijna smeekte om een mannelijke psycholoog. Ik had meerdere vrouwelijke psychologen gehad en ik vond dat die mij niet goed konden helpen (achteraf zie ik dat dit niets met hun geslacht te maken had). Er was geen man beschikbaar dus werd ik gekoppeld aan Suzanne als psychiater en Laura als orthopedagoog. Daar ben ik achteraf heel blij mee. Bij eerdere psychologen voelde ik mij vooral behandeld als kind, maar dat gevoel had ik bij Laura en Suzanne niet. Ze behandelden mij met respect en praatten met mij als volwassene, iets waar ik enorm veel behoefte aan had.
Tijdens mijn behandeling heb ik mezelf goed leren kennen. Ik kreeg in eerste instantie de diagnose depressie en gegeneraliseerde angststoornis en later kwam hier ook nog ADHD bij. De depressie was voor mij geen verrassing, maar voor de mensen om mij heen wel. Ik weet nog dat we in de Frans les moesten vertellen over ons weekend. Ik vertelde dat ik het hele weekend gejankt had omdat ik een depressie had. Mijn docent was enorm verbaasd: “Jij, een depressie? Dat kan niet. Je bent altijd zo vrolijk!” Toch was het zo.
Toen ik de diagnose ADHD kreeg ging het mentaal al wat beter dan in het begin, waardoor we heel gericht konden werken aan het verminderen van de symptomen. Ik probeerde meerdere soorten medicatie en ik werd goed begeleid door Suzanne. Als het even niet ging mocht ik een mailtje sturen en dan reageerde ze snel met advies. Dat was super fijn. Ook Laura kon ik bereiken via Whatsapp, wat de drempel voor therapie voor mij verlaagde. Als ik het nodig had kon ik haar appen. Daarnaast hadden Suzanne en Laura contact met mijn mentor op school, waardoor ik tijdens de les en in de pauzes naar een rustplek mocht.
Het ging langzaam steeds beter met me. Ik weet nog een moment waarop ik me voor het eerst in lange tijd weer goed voelde. Ik was de hond aan het uitlaten en de zon scheen heel mooi. Ik voelde me opeens zo intens gelukkig. Laura had me leren mijn gedachten uit de dagen waardoor ik meer rust in mijn hoofd had gecreëerd. Hierdoor kon ik steeds vaker van kleine dingen genieten. Ze heeft me geleerd meer rust te nemen van school, sociale situaties en werk en ik denk dat dit een van de dingen is die mij het meest geholpen heeft. Toen ik begon met therapie was ik overwerkt in havo 4 en ondertussen zit ik in het eerste jaar van de universiteit en ik ben naar de andere kant van het land verhuisd. Dit heb ik gedaan met niet meer dan een normale vorm van spanning die je hoort te hebben wanneer zoiets in je leven gebeurt. Ik weet wanneer ik rust moet pakken en ik kan nee zeggen wanneer ik dreig overprikkeld te raken. Ik hoor vaak hoe goed ik mezelf emotioneel ken en hoe volwassen ik ben geworden de afgelopen jaren. Ook ben ik begonnen met yoga, iets wat ik iedereen (zeker als je ADHD hebt) aanraadt. Ik heb sporten altijd al spannend gevonden maar dankzij de therapie durf ik nu elke week naar de yoga te gaan. Dat is iets wat ik aan het begin van het traject nooit had verwacht.
Ik ben zo blij dat ik weer blij ben. Het is niet altijd makkelijk, en ik weet ook dat de negatieve emoties bij het leven horen. Het is heel normaal om af en toe verdrietig te zijn, maar ik ben vooral blij dat dit niet meer de enige emotie in mijn leven is. Vorige week had ik een dag van tien uur gemaakt in de bibliotheek om te studeren, iets wat ik eerder verschrikkelijk had gevonden. Ik was wel moe na zo’n dag en ik had er absoluut geen zin meer in, maar toen ik op de terugweg een mooi nummer hoorde en de kerstverlichting in de stad zag kon ik daar alsnog enorm van genieten. Dat heb ik aan Laura te danken.