Van poetsstress tot kampeerchaos: het is weer vakantietijd!

Nog een paar weekjes en dan is het eindelijk zover, we gaan kamperen.

De voorbereiding ligt in handen van mij, de rest van het gezinshuis, inclusief mijn man, heeft de relax-modus al ingezet.

Het is zo’n typisch vrouwendingetje dat het hele huis vooraf gepoetst moet worden, wij willen immers in een schoon huis terug komen. Niet dat deze wens ooit uitkomt hoor, het is bij thuiskomst  natuurlijk meteen een grote bende van zakken was, tassen en alle andere kampeerspullen die in de woonkamer worden geploft. 

De snelste kinderen haasten zich naar het toilet zodat ze het sjouw-werk vanuit de auto kunnen ontlopen. Vanzelfsprekend wordt er tijdens het toiletbezoek ook uitgebreid gebruik gemaakt van Tik Tok en Instagram.

Maar nu eerst in de startblokken om geheel zorgeloos op vakantie te gaan. Niks vergeten en vooral in de gaten houden dat de kinderen (jongens in dit geval) geen extra tassen mee smokkelen. Het liefst nemen ze de hele kledingkast mee, een halve drogisterij van luchtjes, haar smeersels en 10 paar schoenen. Ieder jaar probeer ik hier een stokje voor te steken, maar op een of andere manier weten ze toch extra spullen mee te nemen.

Bij aankomst zitten de andere kampeerders verbaasd te kijken wat er allemaal uit de auto’s komt rollen. Allemaal jongens met een verschillende achtergrond en leeftijd zo tussen 14- en 27 jaar en een stel oudjes. Je ziet hun hersens kraken om erachter te komen hoe dit in elkaar steekt. Ze blijven gissen totdat ze toch maar komen vragen waarom wij deze bijzondere grote groep jongens bij ons hebben.

Dan moeten de tenten van de jongens opgezet worden, onder begeleiding en technisch inzicht van mijn man. Dit gaat natuurlijk nooit zonder slag of stoot, er mist altijd wel een tentstok of een tentzeil die van de vorige vakantie in de verkeerde zak terecht is gekomen. Geklungel om de stokken door de tunnel te wurmen zorgt altijd voor hilarische irritaties over en weer. Soms zit ik op een afstandje me kostelijk te vermaken hoe er op elkaar gemopperd wordt. De buren zitten ook uitgezakt op een stoeltje mee te genieten.

Voorlopig zijn we met z’n tienen, maar in de loop van de vakantie zullen er nog een aantal bij ons voegen. Want ook kinderen die soms al jaren zelfstandig wonen willen de vakantie, gratis weliswaar ;-), meevieren. Gelukkig heb ik kookgerei genoeg om alle hongerige magen te voorzien van eten en schort het niet aan afwashulp. Maar bovenal is het reuze gezellig met z’n allen.

Ik kijk er nu al naar uit!